Tijdens onze wandelingen waren we hem al eens tegengekomen, en gisteren besliste Duke om een eindje met ons mee te lopen. Hij is nieuw in de quartier, en de boys hadden een match, dat had ik al gezien. Duke, ik denk dat hij een flinke labrador is, snuffelde beleefd en nieuwsgierig rond in de tuin. Ter kennismaking hielden de jongens een plasrondje. Helaas tegen de frambozenstruik, maar dat zien we door de vingers. Sommigen zeggen dat het over overtroeven gaat, markeren om te

Boefs BFF Flappy was op bezoek 😍 Wat zie ik dat spel toch graag! Ze hebben dezelfde pittige stijl. Bitey-face-fanaten. Af en toe klapperen de gebitten tegen elkaar, mijn tanden doen pijn als ik het hoor. Boef riskeert het op haar rug te klimmen, maar ze zwiert hem er fluks af. Zelfs na een jaar herkenden ze elkaar meteen. We gingen samen wandelen en op café. Elkeen kreeg een kauwstok. Boef liet hem links liggen, tot Flaps na het verorberen van de hare interesse kreeg. Dan we

Die pootjes op mij wil zeggen: ik wil dat je opstaat, beweegt, in actie schiet. Doet hij ‘s ochtends ook, zijn pootjes over mij komen leggen, als hij vindt dat ik weer eens te lang in bed blijf liggen. Met andere woorden: elke dag, vanaf 1 seconde na half acht. Het blijft me fascineren hoe ze communiceren zonder te praten. Soms zegt hij hetzelfde door me lang aan te staren: kom op, actie! Of hij gaat naar een snoeppotje zitten kijken, da’s een makkelijke. Herkennen jullie dat

Boef is nog niet 100% zeker of hij ze lust, maar in tussentijd blijft hij ze wel opeten voor de zekerheid. Altijd bereid om te helpen, plukt Boef de frambozen zelf ook van de struik. Hij ziet het ons doen en volgt ons voorbeeld. Hondenkleurenblind als hij is, ziet hij helaas het verschil tussen groen en roos niet goed 🙄 dus help ik hem een handje. Teamwork makes the dream work ❤️ #podenco   #rescuedog   #frambozen   #lovemydog   #hond   #adopteer   #supportshelters   #teamwo

Dit is het idyllische beeld. Van de schok was ik vergeten dat ik luttele seconden eerder deze foto had gemaakt. Dit was de werkelijkheid. Net toen ik mijn gsm terug in mijn zak had gestopt, en bedacht hoezeer ik uitkeek naar het ontdekken van de schatten op de rommelmarkt in het verschiet, moet hij ze in het vizier hebben gekregen. Normaal fixeert hij, gaat hij trillen en kan ik hem tijdig inhalen. Deze keer niet. Ik zeg ‘ze’ maar ik kan alleen maar vermoeden dat het