Eigenlijk hadden we hem curieuzeneuzemosterdhond moeten noemen, maar dat zou misschien wat onhandig zijn. Zo nieuwsgierig dat geen nis van het fort onverkend mag blijven. Ik schrik me een hoedje wanneer hij zonder verpinken een muur opspringt - ik heb geen idee wat er aan de andere kant is: een afgrond, een gapend gat, een kerker. Een kat, godbeware. Boef weet het ook niet, maar dat trekt hij zich niet aan. Altijd als eerste de trap af, het poortje door, het hoekje om: hij zo

Vroeg opgestaan om de hitte voor te zijn. Twee uur gewandeld in de ochtendkoelte. Er is er eentje heel blij met de zomerroutine, kijk 😍 Een van de voordelen van vroeg gaan wandelen bij deze hoge temperaturen, is dat we het stadje dan zien voor er iemand wakker is. We ontdekten dat, lang voor het openingsuur, de zwaluwen genieten van de verkoeling van het openbare zwembad. Het was een bijzonder waterballet waar ze in Parijs een puntje aan kunnen zuigen. Boef vond ook nog een

‘Er staan twee herten beneden die raar doen’, riep ik naar Marnix. Misschien was het omdat Boef naast me zijn kopje eraf kefte van opwinding dat ik niet meteen begreep waarom die twee sierlijke diertjes achter elkaar rondjes draaiden om de appelbomen. Ik leidde Boef af op klassieke wijze: binnenhalen, snoepjes strooien, stofzuigen (dat helpt vaak gek genoeg). Maar er was geen lievemoederen aan. Boef was bij het aanschouwen van het tafereel al even daas als die twee daar bened

Als we ‘s avonds langs zijn huis passeren, komt buurjongen Irrun soms nog even met ons mee. Hij gaat graag in de rivier liggen om af te koelen. Zoveel kabaal maken als Boef, die op de vissen blaft, hoeft niet meer voor de oude man. Maar fit is hij genoeg. Het is een groot genoegen om met twee honden te lopen die zo goed overeen komen. De jongens houden een voor mij zeer mysterieuze, eindeloze plaswedstrijd, en ik ben er niet uit wie wint. Als we thuiskomen, wordt Boef altijd

Gisteren was Marnix jarig. Hier waren we op terugweg van de verjaardagslunch die, zoals je ziet, uitstekend is bevallen. Boef heeft een goede vriendin in het restaurantje, de dochter des huizes. Ze is net zo dol op hem als wij. Ze is twaalf, schat ik, en zit dan een uur naast hem op de grond, en stopt hem af en toe een snoepje of een stukje brood toe dat we haar geven. Ze moedigt hem aan bij het vliegen vangen. En als hij het toelaat, streelt ze hem een uur aan een stuk, maar

Bergen en bossen herinneren je aan je nietigheid. Ze maken je nederig en confronteren je met de wilde, ongrijpbare, onverschillige oneindigheid van de natuur. Daarom vind ik ze zo bijzonder, denk ik. Geconfronteerd met zulke wonderlijke landschappen heb je niet langer het gevoel dat je de natuur kunt beheersen, zoals filosoof George Santayana zegt: ‘Het is passender jezelf als een uitloper van haar leven te zien; één dappere kleine kracht onder haar immense krachten.’ Of twee

Drie jaar geleden ontmoette Jana Elza Wuyts (°1981) in Spanje een wilde hond (°2019) en bracht het dier mee naar België. Het was het...

‘Boef. Hoe ik een wilde Spaanse berghond in huis nam’ vertelt het verhaal van Boef. Het is een relaas van een schier onmogelijke liefde....

Perscampagne en sociale media lanceren De zomer van 1939 in de top van meest verkochte boeken van Standaard Boekhandel.